Dziedzictwo WSOP

Zwycięzcy WSOP

Istnieje powód dla którego World Series of Poker (WSOP) jest najbardziej prestiżową nazwą w grze – ze względu na swoją historię.

Na ponad trzy dekady przed okresem “Pokerowego Boomu" w połowie lat 2000, WSOP był już obowiązkowym przystankiem dla każdego pokerzysty. Pomysł na WSOP zrodził się w 1969 roku, kiedy Tom Moore i Vic Vickrey zaprosili najlepszych graczy na świecie do Holiday Casino w Reno w stanie Nevada na Texas Gamblers Reunion

W tamtym czasie rozgrywano tylko gry cashowe, a gdy Benny Binion, właściciel Binion’s Horseshoe obserwował akcję, wpadł na pomysł organizacji corocznego wydarzenia w swoim lokalu w Las Vegas. Po potwierdzeniu z Moore’em i Vickery, że nie planują organizacji kolejnej edycji Reunion, Binion otrzymał ich błogosławieństwo, aby przenieść pokerowy show na południe.

W 1970 roku narodził się WSOP jaki zna świat, przynajmniej w pewnym sensie. W pierwszym roku Binion zaprosił do rywalizacji siedmiu najlepszych najlepszych graczy na świecie – Doyle’a Brunsona, Johnny’ego Moss, Sailora Robertsa, Crandella Addingtona, Carla Cannona, Puggy’ego Pearsona, i “Amarillo” Slim Prestona. Po raz kolejny po prostu grali w gry cash, a na końcu zostali poproszeni o głosowanie na tego, kto ich zdaniem był najlepszym graczem.

Nic dziwnego, że wszyscy głosowali na siebie. Binion zorganizował więc drugie głosowanie z zastrzeżeniem, że musieli oddać głos na innego gracza. Moss otrzymał najwięcej głosów i został zwycięzcą pierwszego dorocznego WSOP, otrzymując w nagrodę srebrny puchar.

Dopiero po pierwszym spotkaniu reporter zasugerował Binionowi, aby urozmaicić to wydarzenie, zmuszając graczy do rywalizacji w formacie, który ma początek, środek i koniec. Gry cashowe naprawdę nie pasowały do całej koncepcji, ale turniej freezeout już jak najbardziej. Tak więc, w 1971 roku pół tuzina graczy opłaciło wpisowe $5000, aby wziąć udział w pierwszym turnieju WSOP (wpisowe wzrosło w kolejnym roku do $10,000 i pozostało takim do dziś). Co zaskakujące, ponownie wygrał Moss, który zainkasował $30,000.

Od tego momentu WSOP rosło z roku na rok. Wkrótce do harmonogramu dodano dodatkowe turnieje, a w 1976 srebrny puchar został zlikwidowany na rzecz upragnionej bransoletki (chociaż każdy, kto wygrał turniej WSOP w latach 1970-1975, nadal jest uważany za zwycięzcę bransoletki).

Od ponad 50 lat zwycięstwo w Głównym Turnieju WSOP (aka “The Big One") pozostaje marzeniem każdego pokerzysty. Dwóch graczy wygrało go trzykrotnie – Moss i Stu Ungar, a Doyle Brunson i Johnny Chan zwyciężyli dwukrotnie. Cała czwórka dokonała tego w ciągu kilku lat.

Zwycięzcy WSOP Main Event

Oto spojrzenie na wszystkich tych, którzy zapisali się w historii pokera, wygrywając Main Event WSOP:

1970 & 1971 – Johnny Moss

Podczas WSOP 1970 zwycięzcę wybrano przez losowanie i mistrzem został Moss. W kolejnej edycji, pokonał 7 graczy i wygrał w turnieju $30,000.

Zwycięska ręka (1971): Para szóstek

1972 – Amarillo Slim Preston

W 1972 roku miało zagrać kilkunastu graczy, ale lukratywne gry cash zatrzymały czterech z nich. W związku z tym, tylko Jimmy Casella, Roger Van Ausdall, Johnny Moss, Jack Straus, Crandall Addington, Doyle Brunson, Puggy Pearson i Amarillo Slim Preston zdecydowali się na opłacenie zwiększonych wpisowych do $10,000. Ostatecznie Amarillo Slim pokonał Puggy’ego w heads-upie i wygrał $80,000.

Zwycięska ręka: K♥J♦

1973 – Walter “Puggy” Pearson

Po zakończeniu turnieju na drugim miejscu rok wcześniej, Walter “Puggy" Pearson postawił kropkę na i w roku 1973, kiedy to pokonał 13 graczy i wygrał w turnieju $130,000. W heads-upie pokonał Johnny’ego Mossa. Była to trzecia wygrana bransoletka w tym roku przez Pearsona, wcześniej triumfował w $1,000 No-Limit Hold’em i $4,000 7-Card Stud.

Zwycięska ręka: A♠7♠

1974 – Johnny Moss

“The Grand Old Man of Poker" skompletował hattricka w 1974 roku, pokonując 16 graczy i zdobywając nagrodę w wysokości $160,000 w turnieju rozegranym w formacie winner-take-all. W heads-upie tego turnieju pokonał przyszłego członka Poker Hall of Fame Crandell Paddingtona.

Zwycięska ręka: 3♠3♥

1975 – Brian “Sailor” Roberts

W tamtej edycji Main Eventu liczba uczestników wzrosła do 21, ale format zwycięzca zgarnia wszystko pozostał, co oznaczało, że przyjaciel Doyle’a Brunsona wygrał $210,000 po pokonaniu w heads-upie Boba Hooksa. Jednakże przed śmiercią w 2016 roku Hooks ujawnił, że dwaj starzy przyjaciele podzielili się pulą bez wiedzy Benny’ego Biniona.

Zwycięska ręka: J♠J♥

1976 & 1977 – Doyle Brunson

W 1976 roku, Doyle Brunson zwyciężył w turnieju $5,000 2-7 Draw za co otrzymał $80,250 i bransoletkę. Jednakże, jest bardziej znany z pokonania 22 graczy, wliczając w to Jesse Alto w heads-upie w turnieju 1976 WSOP Main Event za co otrzymał $220,000.

Doyle powrócił w kolejnym roku, wygrywając turniej $1,000 7-Card Stud Split, a także obronił tytuł z roku poprzedniego, pokonując 34 graczy. W heads-upie pokonał Gary “Bones" Berland.

Zwycięska ręka: “The Brunson” Ten-Deuce (10♠2♠ in 1976; 10♠2♥ in 1977)

1978 – Bobby Baldwin

W tym roku pierwszy raz turniej WSOP Main Event nie został rozegrany w formacie “zwycięzca zgarnia wszystko". Dzięki 42 graczom, którzy opłacili wpisowe, pula $420,000 została podzielona na najlepszych pięciu zawodników. Ponownie, Crandell Addington ukończył zmagania na drugim miejscu, tym razem otrzymał za to $84,000, podczas gdy Bobby “The Owl" Baldwin wygrał turniej i otrzymał $210,000.

Zwycięska ręka: Q♦Q♣

1979 – Hal Fowler

Po raz pierwszy, WSOP Main Event zgromadził ponad 50 graczy w 1979 roku. W wydarzeniu tym 54 graczy utworzyło pulę nagród w wysokości $540,000, która została podzielona na pięciu najlepszych graczy. Hal Dowler trafił do historii pokera jako pierwszy amator, który zdobył tytuł. Otrzymał $270,000 po pokonaniu w heads-upie profesjonalisty Bobby Hoffa. Fowler wycofał się z gry po zwycięstwie i zmarł dwa lata później, co zostało udokumentowane w książce Desa Wilsona Ghosts at the Table.

Zwycięska ręka: 7♠6♦

1980 & 1981 – Stu Ungar

Powszechnie uważany za najlepszego gracza wszech czasów w Texas Hold’em i Gina, Stuey “The Kid” Ungar szturmem podbił świat pokera, wchodząc w drugą dekadę WSOP. W 1980 roku (73 graczy), Ungar zablokował Doyle’a Brunsona w drodze po trzeci tytuł pokonując go w heads-upie. Ungar wygrał $365,000.

W następnym roku, Ungar powrócił i skutecznie obronił tytuł wśród 75 uczestników, co zagwarantowało mu wypłatę w wysokości $375,000 po pokonaniu w heads-upie Perry’ego Greena. Ungar wygrał również turniej $10,000 2-7 Draw za co otrzymał bransoletkę i $95,000.

Zwycięska ręka: 5♠4♠ in 1980 and A♥Q♥ in 1981

1982 – Jack Straus

Mając imponujący wzrost 6’6, Jack Straus był też nazywany “Teetop" i jest autorem powiedzenia “Chip and Chair". Powiedzenie to zrodziło się w Main Evencie WSOP 1982, w którym był jednym z 104 graczy (był to pierwszy raz, kiedy w turnieju odnotowano trzycyfrową liczbę uczestników) i wrócił do rywalizacji, mimo że w pewnym momencie miał tylko jeden żeton o nominale 500.

Straus zwyciężył przy trudnym stole finałowym, przy którym zagrali Dewey Tomko (2 miejsce – $208,000), Berry Johnston (3 miejsce – $104,000) i Doyle Brunson (4 miejsce – $53,000). Za zwycięstwo otrzymał $520,00 i drugą bransoletkę w karierze.

Straus zmarł w 1988 roku w wieku 58 lat, grając w pokera na wysokie stawki w Bicycle Casino w Los Angeles. W tym samym roku pośmiertnie trafił do grona Poker Hall of Fame.

Zwycięska ręka: A♥10♠

1983 – Tom McEvoy

Frekwencja w Main Evencie WSOP 1983 wzrosła do 108 graczy, a Doyle Brunson po raz kolejny zaszedł daleko. Ostatecznie zajął trzecie miejsce, wygrywając $108,000 i pozostawiając w walce o tytuł dwóch zwycięzców satelit – Tom McEvoya i Roda Peate’a w finałowym heads-upie. Okazało się, że był to najdłuższy pojedynek 1 vs 1 w historii Main Eventu, bowiem trwał ponad siedem godzin (rekord utrzymał się do Main Eventu w 2006 roku). McEvoy został zwycięzcą, wygrywając $540,000 i będąc pierwszym zwycięzcą satelity, który zwyciężył w Main Evencie.

Zwycięska ręka: Q♦Q♠

1984 – Jack Keller

Podczas wstępnych turniejów WSOP 1984 Jack “Gentleman" Keller wygrał wydarzenie $5,000 Seven Card Stud za co otrzymał $137,500. Do niego należał również końcowy triumf, po tym jak pokonał 132 graczy w Main Evencie i po heads-upie w którym zmierzył się z Byronem “Cowboy" Wolfordem zainkasował $660,000. Keller, który wygrał trzecią bransoletkę w 1993 roku został wprowadzony do grona Poker Hall of Fame w 1994 roku, zmarł w 2003 roku. WSOP Main Event 1984 roku został także zapamiętany jako trzeci z rzędu stół finałowy dla Jesse Alto, który zajął w nim trzecie miejsce i zainkasował $132,000.

Zwycięska ręka: 10♥10♠

1985 – Bill Smith

WSOP Main Event 1985 przyciągnął na start 141 graczy i okazał się swego rodzaju prekursorem, ponieważ Berry Johnston i Hamid Dastmalchi, którzy zajęli odpowiednio trzecie i piąte miejsce, wygrali kolejne Main Eventy WSOP. Jesse Alto, który rok wcześniej zajął trzecie miejsce, znów zagrał przy stole finałowym i ostatecznie zajął szóste miejsce, zdobywając $42,000. Ostatecznie Bill Smith pokonał TJ Cloutiera w heads-upie i zdobył bransoletkę oraz nagrodę za pierwsze miejsce w wysokości $700,000.

Zwycięska ręka: 3♠3♥

1986 – Berry Johnston

Po zajęciu trzeciego miejsca podczas WSOP 1985, powrócił w następnym roku i wygrał wśród 141 graczy, wygrywając $570,000. Obrońca tytułu, Bill Smith zajął piąte miejsce i otrzymał $51,300, podczas gdy Jesse Alto trzeci rok z rzędu był przy stole finałowym Main Eventem, ostatecznie kończąc zmagania na czwartym miejscu za co otrzymał $62,700. Zajmując 25 miejsce i wygrywając $10,000, Wendeen Eolis została pierwszą kobietą, która zajęła miejsce płatne w turnieju WSOP Main Event.

Zwycięska ręka: A♠10♥

1987 & 1988 – Johnny Chan

Johnny Chan, znany jako “The Orient Express" miał prawdopodobnie najlepszą passę w historii Main Eventu WSOP. Najpierw pokonał 152 graczy, wygrywając WSOP 1987, zdobywając $625,000, a w następnym roku skutecznie obronił swój tytuł w rozgrywce liczącej 167 graczy, co zapewniło mu $700,000. Aby wygrać drugi raz, musiał pokonać w heads-upie młodego Erika Seidela i zrobił to w scenie, która została później uwieczniona w filmie Rounders.

Chan, który był ostatnim graczem, któremu udało się zwyciężyć w turnieju WSOP Main Event dwa lata z rzędu, w 1989 roku był bardzo blisko trzeciej wygranej, ale musiał zadowolić się drugim miejscem po przegraniu heads-upa z Philem Hellmuthem.

Zwycięska ręka: A♠9♣ in 1987 and J♣9♣

1989 – Phil Hellmuth Jr

WSOP Main Event 1989 przyciągnął na start 178 graczy, a wszystkie oczy skierowane były w stronę Johnny’ego Chana, który wygrał poprzednie dwie edycje turnieju. Johnny po raz kolejny odnotował niesamowity występ i był na dobrej drodze by zwyciężyć trzeci raz. Jednakże na jego drodze stanął 24-letnie, zaczynający przygodę z pokerem Phil Hellmuth Jr. Hellmuth, który zyskał później przydomek “The Poker Brat" i znany jest jako rekordzista pod względem ilości zdobytych bransoletek, pokonał Chana w heads-upie, przez co Johnny musiał zadowolić się nagrodą w wysokości $302,000. Hellmuth został natomiast najmłodszym zwycięzcą turnieju w historii i wygrał $755,000 oraz pierwszą z wielu bransoletek.

Zwycięska ręka: 9♣9♠

1990 – Mansour Matloubi

Wśród 194 graczy, Stu Ungar zgromadził tak dużą przewagę w żetonach po dniu 2, że kiedy opuścił resztę turnieju z powodu przedawkowania narkotyków, nadal zajął dziewiąte miejsce zdobywając $25,050. Ostatecznie to irańsko-brytyjski gracz Mansour Matloubi pokonał w heads-upie Hansa “Tuna" Lunda i wygrał turniej $835,000. Mansour został pierwszym spoza Ameryki, który wygrał Turniej Główny WSOP Main Event.

Zwycięska ręka: 6♥6♠

1991 – Brad Daugherty

W Main Evencie WSOP 1991 po raz pierwszy odnotowano ponad 200 wpisowych i ostatecznie w wydarzeniu udział wzięło 215 graczy. W tym roku Binion zagwarantował nagrodę za pierwsze miejsce w wysokości $1,000,000 (zdobywca drugiego miejsca otrzymał $402,500). Brad Daugherty, pochodzący z Missouri, był pierwszym człowiekiem, który za wygraną otrzymał milion dolarów.

Zwycięska ręka: K♠J♠

1992 – Hamid Dastmalchi

Main Event WSOP doświadczył rzadkiego spadku frekwencji w 1992 roku, ponieważ 201 graczy na starcie oznaczało mniej o 14 zawodników niż w roku poprzednim. Mimo to już drugi rok z rzędu gwarantowana nagroda za pierwsze miejsce wyniosła $1 mln. Urodzony w Iranie Hamid Dastmalchi zdobył siedmiocyfrową nagrodę, a Tom Jacobs zajął drugie miejsce z nagrodą pocieszenia w wysokości 353,500. Dastmachlchi wygrał cztery bransoletki WSOP w swojej karierze, zanim zniknął z gry po 2004 roku.

Zwycięska ręka: 8♥4♣

1993 – Jim Bechtel

W turnieju WSOP Main Event 1993 udział wzięło 231 graczy, w tym Mansour Matloubi, który wygrał turniej trzy lata wcześniej. Matloubi ponownie odnotował deep run, ale ostatecznie odpadł na czwartym miejscu, zdobywając $120,000. Ostatecznie to hodowca bawełny z Arizony Jim Bechtel pokonał Glenna Cozena i wygrał $1,000,000. Był to słodki rewanż dla Bechtela, który zajął szóste miejsce w Main Evencie WSOP w 1988 roku. Bechtel, który od dziesięcioleci grał w pokera rekreacyjnie, stał się drugim w historii amatorem, który wygrał Turniej Główny WSOP od czasu Hala Fowlera w 1979 roku. W 2019 roku zdobył drugą bransoletkę, która sprawiła, że 26 lat pomiędzy wygranymi bransoletkami była najdłuższym okresem w historii WSOP.

Zwycięska ręka: J♠6♠

1994 – Russ Hamilton

25 Rocznica (Srebrna Rocznica) Main Eventu była specjalna nie tylko dlatego, że zwycięzca otrzymywał $1 mln nagrody, ale ponadto otrzymał również srebro (dokładnie tyle ile ważył). Turniej przyciągnął na start 268 graczy, w tym 330-funtowego Russa Hamiltona, który po wygraniu turnieju otrzymał 43 sztabki srebra o wartości 28 000 $. Hamilton stał się jednym z najbardziej niesławnych graczy w historii pokera za swój udział w skandalu Ultimate Bet, w którym był w dużej mierze odpowiedzialny za oszukanie graczy na ponad 6 milionów dolarów.

Zwycięska ręka: K♠8♥

1995 – Dan Harrington

WSOP 1995 był dobry dla Dana Harringtona. Najpierw wygrał turniej 2500 $ No-Limit Hold’em, zdobywając 249 000 $ i bransoletkę, a następnie dodał kolejną, zajmując pierwsze miejsce wśród 273 graczy w Turnieju Głównym, z dobrym wynikiem 1 000 000 $. Barbara Enright została pierwszą (i jak dotąd jedyną) kobietą, która dotarła do stołu finałowego WSOP Main Event, zajmując piąte miejsce i zdobywając 114 180 $. O jedno miejsce lepiej wypadł mistrz WSOP z 1992 roku, Hamid Dastmalchi, który zajął czwarte miejsce, zdobywając 173 000 $.

„Action Dan” był później autorem znanych książek Harrington on Hold’em i doszedł do finałowych stołów Main Eventu WSOP w 2003 i 2004 roku.

Zwycięska ręka: 9♦8♦

1996 – Huck Seed

W Main Evencie WSOP 1996, jednym z nielicznych, które nie zostały wyemitowane w telewizji, rywalizowało 295 graczy, a młody Huck Seed pokonał Dr. Bruce’a Van Horna, za co otrzymał tytuł, nagrodę w wysokości 1 000 000 $ i swoją drugą bransoletkę. Seed zdobył cztery złote bransoletki WSOP i został wprowadzony do Poker Hall of Fame w 2020 roku.

Zwycięska ręka: 9♦8♦

1997 – Stu Ungar

Po wygraniu turnieju głównego WSOP w latach 1980 i 1981, Stu Ungar wypadł z łask głównie z powodu nieskrępowanego uzależnienia od narkotyków. W 1997 roku Ungar wydawał się wrócić na dobre tory i był jednym z 312 graczy, którzy wzięli udział w Turnieju Głównym WSOP. Kiedy dotarł do stołu finałowego, który po raz pierwszy i jedyny odbył się na świeżym powietrzu na Fremont Street, mając ponad jedną trzecią żetonów w grze, wydawało się, że to przeznaczenie.

Rzeczywiście, Ungar zwyciężył i zgarnął nagrodę w wysokości 1 miliona dolarów i trzeci tytuł w Main Evencie. Zakładając okrągłe okulary przeciwsłoneczne, Ungar zadedykował zwycięstwo swojej córce Stefanie. Niestety demony Ungara dały znać o sobie niedługo później i zmarł po przedawkowaniu 22 listopada 1998 roku.

Zwycięska ręka: A♥4♣

1998 – Scotty Nguyen

Po raz pierwszy i jedyny w historii WSOP przy stole finałowym Main Eventu 1998 (350 graczy) zagrało tylko pięciu graczy. Urodzony w Wietnamie Scotty Nguyen rozpoczął jako chip leader z Kevinem McBride na drugim miejscu. Ostatecznie to właśnie taki był skład heads-upa, a przy boardzie na którym pokazały się trzy ósemki i dwie dziewiątki (full), Nguyen wszedł za wszystko i wypowiedział słynne do dziś słowa “Sprawdzasz i będzie po wszystkim, kochanie!"

McBride sprawdził i tak właśnie Nguyen został mistrzem świata z nagrodą 1 miliona dolarów i swoją drugą bransoletką. Od tego czasu zdobył łącznie pięć złotych bransoletek i został członkiem Poker Hall of Fame.

Zwycięska ręka: J♦9♣

1999 – Noel Furlong

Podczas Main Eventu WSOP 1999, turnieju, który przyciągnął 393 graczy, mistrz z 1996 roku, Huck Seed, chciał wygrać go po raz drugi. Jego passa zakończyła się na szóstym miejscu i otrzymał $167 700, podczas gdy wicemistrz z 1988 roku Erik Seidel wypadł nieco lepiej, zajmując czwarte miejsce, zdobywając $279 500.

Po tym, jak Padraig Parkinson odpadł na trzecim miejscu, w walce o tytuł pozostali Alan Goehring i Irlandczyk Noel Furlong. Irlandczyk, milioner dzięki swojej firmie produkującej dywany, zakończył zmagania jak zwycięzca, który wygrał główną nagrodę w wysokości 1 miliona dolarów.

Zwycięska ręka: 5♣5♦

2000 – Chris Ferguson

Nowe tysiąclecie przyniosło ogromny wzrost frekwencji WSOP Main Event z 393 w 1999 roku do 512 w 2000 roku. W rezultacie nagroda za pierwsze miejsce została podniesiona do 1,5 miliona dolarów i otrzymał ją Chris „Jesus” Ferguson, który pokonał TJ Cloutier w heads-upie. Ten drugi wszedł all in preflop z asem-damą przeciwko asowi-dziewiątce pierwszego, ale dziewiątka na riverze dała Fergusonowi triumf.

Ferguson, który zdobył sześć złotych bransoletek i był Graczem Roku WSOP 2017, stracił reputację ze względu na udział w aferze z Full Tilt Poker, stronie oferującej gry pokerowe online, która nie zwracała sald graczy po Black Friday.

Zwycięska ręka: A♠9♣

2001 – Carlos Mortensen

Z 613 graczami, Main Event 2001 WSOP był największym w historii turniejem pokerowym na żywo w tamtym czasie. To był pierwszy raz, kiedy dwóch graczy otrzymało siedmiocyfrowe nagrody, a stół finałowy tego turnieju jest powszechnie uważany za jeden z najtrudniejszych stołów finałowych Main Eventu w historii, z takimi uczestnikami jak Mike Matusow (6. – 239.765 USD), Phil Hellmuth (5. – 303.705 USD) i Phil Gordon (4. – 399 610 $).

Hiszpan Carlos Mortensen pokonał w heads-upie Deweya Tomko i zdobył tytuł oraz 1,5 miliona dolarów. Zrobił to, tworząc strita z królem-damą, który wystarczył by połamać asy. Za drugie miejsce Tomko zarobił prawie 1,1 miliona dolarów.

Zwycięska ręka: K♣Q♣

2002 – Robert Varkonyi

W Main Evencie WSOP 2002, w którym wzięło udział 631 graczy, po raz pierwszy wykorzystano kamery w stole (AKA hole card cam). Amator Robert Varkonyi pokonał Juliana Gardnera, zdobywając tytuł i nagrodę za pierwsze miejsce w wysokości 2 milionów dolarów.

Wcześniej przy finałowym stole Phil Hellmuth wcielający się w rolę komentatora, mówił że jeśli Varkonyi wygra, ogoli głowę. Zgodnie ze swoją obietnicą, Hellmuth obciął włosy przed kamerami ESPN.

Zwycięska ręka: Q♦10♠

2003 – Chris Moneymaker

W tamtym czasie nikt tego nie wiedział, ale WSOP 2003 na zawsze zmieni bieg historii pokera. To dlatego, że wcześniej nieznany księgowy z Tennessee, Chris Moneymaker, który wygrał swoje miejsce w turnieju przez satelitę online za 86$, pokonał 839 graczy i wygrał turniej za co otrzymał 2,5 miliona dolarów. Pokonując w heads-upie profesjonalistę Sammy’ego Farhe, Moneymaker pokazał wszystkim, że nawet początkujący może wygrać w pokerze.

Jego zwycięstwo było jedną z głównych “iskierek" które pomogły rozpalić „Pokerowy Boom”, czego dowodem była bezprecedensowa ekspansja w kolejnych latach.

Zwycięzca Main Eventu z 1995 roku, Dan Harrington, zajął trzecie miejsce w turnieju, zgarniając $650.000.

Zwycięska ręka: 5♦4♠

2004 – Greg Raymer

Dzięki wygranej Chrisa Moneymakera rok wcześniej, w turnieju głównym WSOP 2004 nastąpiła eksplozja frekwencji, gdy w Binion’s Horseshoe pojawiło się 2576 graczy. To ponad trzy razy więcej niż w poprzednim roku! Jednym z powodów tak dużej frekwencji była sama liczba zwycięzców satelit online, w tym ewentualnego mistrza Grega „Fossilmana” Raymera, który zdobył nagrodę za pierwsze miejsce w wysokości 5 milionów dolarów.

Drugi rok z rzędu Harrington był przy stole finałowym, tym razem zajmując czwarte miejsce za co otrzymał 1,5 miliona dolarów. Kolejne stoły finałowe Harringtona w latach „boomu” pomogły mu stać się ulubieńcem fanów pokera.

Zwycięska ręka: 8♠8♦

2005 – Joe Hachem

Binion’s Horseshoe, w tym marka WSOP, zostały sprzedane Caesars, więc nie było zaskoczeniem, że rozwiązali swoje problemy z przestrzenią, przenosząc serię do Rio All-Suite Hotel and Casino. Dzięki temu Main Event ponad dwukrotnie zwiększył frekwencję do 5619, a niesamowicie broniący się mistrz, Greg Raymer, zaliczył deep run, kończąc ostatecznie zmagania na 25. miejscu.

Mike „The Mouth” Matusow był pierwszą ofiarą przy stole finałowym w tamtej edycji, a Steve Dannenmann i Australijczyk Joe Hachem spotkali się w heads-upie. Hachem ostatecznie zwyciężył w turnieju, a za swój występ zarobił 7,5 miliona dolarów.

“Aussie. Aussie. Aussie. Oi, Oi, Oi!”

Ostatnie dwa dni WSOP Main Event 2005 były rozgrywane w Binion’s Horseshoe i był to ostatni raz, kiedy jakikolwiek turniej WSOP odbywał się w centrum miasta.

Zwycięska ręka: 7♣3♠

2006 – Jamie Gold

„Pokerowy Boom” wszedł w punkt kulminacyjny podczas turnieju głównego WSOP 2006, który przyciągnął oszałamiającą liczbę 8773 graczy. Do tej pory jest to największy Main Event w historii WSOP z pulą nagród 82 512 162 $. Niestety, ustawa Unlawful Internet Gambling Enforcement Act z 2006 r. miała wkrótce zahamować rozwój, ponieważ operatorzy online zostali zmuszeni do wycofania się z rynku amerykańskiego, odcinając w ten sposób możliwość organizacji satelit online dla graczy lokalnych.

Turniej Główny, który można było śledzić na żywo za pośrednictwem Pay-Per-View, było pierwszym, w którym do gry wprowadzono żeton 100K. Hollywoodzki agent Jamie Gold rozpoczął finałowy stół z dużą przewagą w żetonach i pokonał całą resztę stawki za co otrzymał 12 milionów dolarów, wciąż największą nagrodę za pierwsze miejsce w historii turnieju głównego WSOP.

Zwycięska ręka: Q♠9♣

2007 – Jerry Yang

Frekwencja w Main Evencie WSOP 2007 spadła do „tylko” 6358 graczy, co było pierwszym przypadkiem od 1992 roku, kiedy frekwencja w turnieju głównym była niższa niż w roku poprzednim. Jerry Yang rozpoczął stół finałowy z drugim najmniejszym stackiem, ale na swojej drodze do zwycięstwa wyeliminował siedmiu z ośmiu rywali. Yang, który wygrał satelitę na żywo za 225 $ w Pechanga Resort and Casino, zamienił swoją niewielką inwestycję w 8,25 miliona dolarów wypłaty. Yang przekazał 10 procent swojej wygranej różnym organizacjom charytatywnym.

Zwycięska ręka: 8♦8♣

2008 – Peter Eastgate

Główny Turniej WSOP 2008 był pierwszym, w którym wprowadzono koncepcję „November Nine”. Zamiast grać od razu do zwycięzcy, gra została zatrzymana, gdy wyłoniono skład stołu finałowego (dziewięciu graczy). Gracze ci następnie zrobili sobie przerwę do listopada, kiedy to powrócili do gry o zwycięstwo. Pomysł został wprowadzony ponieważ trzymiesięczna przerwa pozwoliła na promocję wydarzenia, wzbudzenie efektu oczekiwania i dała graczom szansę na znalezienie możliwości sponsorowania.

Turniej przyciągnął 6844 graczy, a Duńczyk Peter Eastgate (22 lata) wygrał wydarzenie zdobywając 9 152 416 $. Tym samym wyprzedził Phila Hellmutha (24 lata) jako najmłodszy gracz, który kiedykolwiek wygrał Main Event WSOP. Jednak jego rekord został pobity już w kolejnym roku.

Eastgate powrócił w 2009 roku, aby spróbować obronić tytuł. Udało mu się dotrzeć do dnia 6, ale odpadł na 78. miejscu. Po 2010 roku Eastgate w dużej mierze wycofał się ze świata pokera. W tym samym roku sprzedał swoją mistrzowską bransoletkę na eBayu zaczynając licytację od 16 000 $. Ostatecznie bransoletka została sprzedana za 147 500 dolarów, które trafiło na cele charytatywne UNICEF.

Zwycięska ręka: A♦5♠

2009 – Joe Cada

Main Event WSOP 2009 przyciągnął na start 6 494 graczy i po raz kolejny wykorzystano koncepcję „November Nine”. Darvin Moon zaczynał rywalizację przy stole finałowym jako chip leader i zmierzył się z młodym 21-letnim graczem online Joe Cadą w grze heads-up. Stół finałowy tamtej edycji turnieju trwał 364 rozdania, w tym 88 rozdań w grze heads-up. Ostatecznie Moon został wyeliminowany przez Cadę, który zdobył tytuł i nagrodę za pierwsze miejsce w wysokości 8 547 042 $.

Cada omal nie wygrał Main Eventu dziewięć lat później, kiedy zajął piąte miejsce wśród 7874 graczy w Main Evencie WSOP 2018, zgarniając 2,15 mln. Cada został pierwszym mistrzem, który dotarł później ponownie do stołu finałowego od czasu Dana Harringtona.

Zwycięska ręka: 9♦9♣

2010 – Jonathan Duhamel

Główny Turniej WSOP 2010 doświadczył niespodziewanego wzrostu frekwencji, ponieważ 7319 graczy utworzyło pulę nagród w wysokości 68 798 600 $. Kanadyjczyk Jonathan Duhamel rozpoczął przy stole finałowym November Nine jako chip lider i ostatecznie zwyciężył, zdobywając nagrodę za pierwsze miejsce w wysokości 8 944 310 $ po pokonaniu Johna Racenera w grze heads-up. Duhamel został pierwszym kanadyjskim graczem, który wygrał tytuł WSOP Main Event.

Zwycięska ręka: A♠J♥

2011 – Pius Heinz

Główny Turniej WSOP 2011 przyciągnął na start 6865 graczy, a pula nagród wyniosła 64 531 000 $. Finałowe zmagania w ramach November Nine trwało 301 rozdań, w tym 119 rozdań heads-upa pomiędzy Niemcem Piusem Heinzem i Czechem Martinem Staszko. Heinz, który miał doświadczenie w grze online, wygrał 8 715 638 $ i został pierwszym niemieckim graczem, który kiedykolwiek zdobył tytuł.

Zwycięska ręka: A♠K♣

2012 – Greg Merson

WSOP Main Event 2012, który przyciągnął 6598 graczy i w którym pula nagród wyniosła 62 021 200 $, był wyjątkowy ponieważ finał rozegrano w październiku z powodu odbywających się w tym roku wyborów prezydenckich. W turnieju zmieniono również liczbę dni kwalifikacyjnych z czterech startowych do zaledwie trzech.

W tym samym roku dwie kobiety prawie dotarły do stołu finałowego, ale Elisabeth Hille i Gaelle Baumann odpadły odpowiednio na 11. i 10. miejscu. Jesse Sylvia rozpoczął finałowy stolik jako chip leader, ale ostatecznie w heads-upie przegrał z Gregiem Mersonem. Zwycięstwo pomogło Mersonowi, który zarobił 8 531 853 $ w puli nagród, zdobyć także tytuł Gracza Roku WSOP 2012, dzięki wygraniu 10 000 $ NLHE Six-Handed i 1136 187 $.

Zwycięska ręka: K♦5♦

2013 – Ryan Riess

W Turnieju Głównym WSOP 2013 wzięło udział 6352 graczy, którzy wygenerowali pulę nagród w wysokości 59 708 800 $. Carlos Mortensen, mistrz z 2001 roku, prawie dotarł do stołu finałowego, ale odpadł na 10. miejscu. Mark Newhouse został wyeliminowany z finałowego stołu na dziewiątym miejscu, tym samym miejscu na którym ukończył zmagania rok później.

Ostatecznie to Ryan Riess z Michigan, który pokonał Jaya Farbera w heads-upie, wygrał turniej za co otrzymał 8 361 570 $.

Zwycięska ręka: A♥K♥

2014 – Martin Jacobson

W Main Evencie WSOP 2014, organizatorzy turnieju zagwarantowali nagrodę za pierwsze miejsce w wysokości 10 milionów dolarów, co sprawiło, że turniej był dość ciężki. Z 6683 graczami pula nagród wyniosła 62 820 200 $, wicemistrz miał zgarnąć 5 147 911 $. Mark Newhouse został pierwszym graczem, który dwukrotnie dotarł do November Nine, a po zajęciu dziewiątego miejsca w 2013 roku, zajął to samo miejsce w 2014 roku.

Szwed Martin Jacobson rozpoczął rywalizację przy stole finałowym November Nine z drugim najmniejszym stackiem, ale wykonał fenomenalną pracę na swojej drodze do zdobycia bransoletki i siedmiocyfrowej nagrody za pierwsze miejsce. W tamtym czasie była to piąta co do wielkości indywidualna wypłata w historii turniejów pokerowych. Zwycięstwo Jacobsona jest w dużej mierze uważane za jedno z najbardziej imponujących w historii Main Eventu.

Zwycięska ręka: 10♦10♥

2015 – Joe McKeehen

Main Event WSOP 2015 przyciągnął 6420 graczy, którzy stworzyli pulę nagród w wysokości 60 348 000 $. Ambasador GGPoker, Daniel Negreanu, był bliski awansu do November Nine, ale odpadł na 11. miejsce, zdobywając 526 778 $.

Joe McKeehen rozpoczął stół finałowy z dużą przewagą w żetonach – ponad dwukrotnie większy stack niż jego następny najbliższy konkurent – i miał stosunkowo gładką drogę do zwycięstwa, po kolei rozprawiając się z kolejnymi rywalami. McKeehen nadal miażdży pokera turniejowego, a nawet dodał dwie kolejne bransoletki do swojego życiorysu pokerowego, jedną w 2017 roku, a ostatnio w 2020 roku.

Zwycięska ręka: A♥10♦

2016 – Qui Nguyen

WSOP 2016 Main Event przyciągnął 6737 graczy, a pula nagród wyniosła 63 327 800 $. Gracz o imieniu John Cynn zajął 11 miejsce w tym turnieju, zdobywając 650 000 $, podczas gdy dobrze znany weteran pokera Cliff „JohnnyBax” Josephy awansował do November Nine jako chip leader, a po piętach deptał mu Qui Nguyen.

Nguyen zaprezentował agresywną grę przy stole finałowym i wkrótce miał dużą przewagę w żetonach. Po tym, jak Josephy odpadł na trzecim miejscu, Nguyen zmierzył się z Gordanem Vayo w długim pojedynku heads-up obejmującym 181 rozdań. Nguyen ostatecznie zdołał wygrać turniej za 8 005 310 $. Nguyen wydał następnie biografię Od Wietnamu do Vegas! Jak wygrałem Main Event World Series of Poker wydanym przez D&B Publishing.

Zwycięska ręka: K♣10♣

2017 – Scott Blumstein

Po prawie dekadzie November Nine, WSOP powrócił do rozgrywania Main Eventu bez przerwy. Turniej przyciągnął 7 221 graczy, najwięcej od 2010 roku, i oferował pulę nagród w wysokości 67 877 400 $. Antoine Saout i Ben Lamb, którzy zajęli trzecie miejsce odpowiednio w 2009 i 2011 Main Event WSOP, powrócili do finałowego stołu. Pierwszy odpadł na piątym miejscu za co otrzymał 2 miliony dolarów, podczas gdy drugi zajął dziewiąte miejsce i otrzymał 1 milion dolarów. W międzyczasie Damian Salas z Argentyny, który wygrał WSOP 2020, zajął siódme miejsce, zdobywając $1 425 000.

Tytuł przypadł Scottowi Blumsteinowi z New Jersey, który rozpoczął finałowy stół jako chip leader i który zmierzył się z Danem Ott. W 65. rozdaniu heads-up i 246. przy stole finałowym Blumstein wyszedł zwycięsko, wygrywając nagrodę za pierwsze miejsce w wysokości 8,15 miliona dolarów.

Zwycięska ręka: A♥2♦

2018 – John Cynn

W 2016 roku John Cynn był rozwścieczony, kiedy odpadł z Main Eventu WSOP na 11. miejscu, zdobywając 650 000 $, po prostu przegrywając przy stole finałowym. Dwa lata później znalazł odkupienie, wygrywając z 7874 graczami (drugie pod względem frekwencji), zdobywając bransoletkę i nagrodę główną w wysokości 8,8 miliona dolarów.

Finałowy stół trwał 442 rozdania, w tym 199 wyczerpujących rozdań heads-up przeciwko Tony’emu Milesowi, który zajął drugie miejsce.

Mistrz WSOP 2009, Joe Cada, był przy stole finałowym, ale nie udało mu się zdobyć drugiego tytułu, kończąc na piątym miejscu, zdobywając 2,15 miliona dolarów.

Zwycięska ręka: K♣J♣

2019 – Hossein Ensan

Main Event WSOP 2019 stał się drugim co do wielkości w historii z 8569 graczami (tylko za 2006 rokiem) i oferował pulę nagród w wysokości 80 548 600 $. Hossein Ensan rozpoczął finałowy stół jako chip leader i wygrał go, zdobywając 10 milionów dolarów nagrody za pierwsze miejsce. W wieku 55 lat Ensan był najstarszym mistrzem Main Eventu od czasu Noela Furlonga z 1999 roku. Stał się także drugim niemieckim graczem, który wygrał Main Event po tym, jak dokonał tego Pius Heinz w 2011 roku.

Zwycięska ręka: K♥K♣

2020 – Damian Salas

Tradycyjne letnie World Series of Poker w Las Vegas zostało przerwane z powodu globalnej pandemii, ale urzędnicy znaleźli unikalny sposób na kontynuowanie tradycji Main Eventu, oferując hybrydę wydarzenia online z wersją na żywo. Gracze ze Stanów Zjednoczonych rywalizowali na WSOP.com (705 graczy) i grali do 9-osobowego stołu finałowego, podczas gdy gracze międzynarodowi zrobili to samo na GGPoker (674 graczy).

Stoły finałowe każdego z nich rozegrano na żywo (krajowy stół finałowy w Rio All-Suite Hotel & Casino i międzynarodowy w King’s Casino w Czechach). Joseph Hebert wygrał krajową część WSOP.com za co otrzymał 1,553,256$, a Damian Salas część międzynarodową GGPoker za co otrzymał 1 550,969$, po czym duet zmierzył się w pojedynku heads-up o dodatkowy milion dolarów i bransoletkę. Salas, który grał przy finałowym stole WSOP 2017, został zwycięzcą i oficjalnie został mistrzem WSOP Main Event 2020.

Zwycięska ręka: K♦J♠

2021 – Koray Aldemir

Main Event WSOP powrócił do swojego tradycyjnego formatu na żywo w 2021 roku, chociaż zamiast zwykłego letniego terminu w Las Vegas, został w tym roku przeniesiony o 8 tygodni później. Aby zaspokoić potrzeby międzynarodowych graczy, którzy mogli odwiedzać Stany Zjednoczone po złagodzeniu ograniczeń dotyczących zakazu podróżowania, przedstawiciele dodali dodatkowo Dni 1E i 1F. W ciągu sześciu dni eliminacyjnych turniej przyciągnął 6650 graczy, którzy wygenerowali imponującą pulę nagród w wysokości $62 011 250.

Niemiecki zawodowy pokerzysta Koray Aldemir, utytułowany bywalec turniejów high roller, odniósł zwycięstwo nad rekreacyjnym graczem z Atlanty, Georgem „Home Game” Holmesem, zdobywając swoją pierwszą bransoletkę i nagrodę za pierwsze miejsce w wysokości 8 milionów dolarów.

Aldemir przejdzie do historii jako ostatni zwycięzca Main Eventu w Rio, ponieważ WSOP ma zmienić lokalizacje w 2022 roku.

Zwycięska ręka: 10♦ 7♦